Kapsamlı Çevre Bilimi dergisindeki yeni bir çalışma, tatlı su ortamlarındaki mikroplastiklerin on yıllardır istikrarlı bir şekilde arttığını ve 1950'lerden bu yana mikroplastiklerin küresel plastik üretimindeki artışla doğrudan ilişkili olduğunu gösteriyor. Pensilvanya Eyalet Üniversitesi'ndeki disiplinlerarası bir araştırma ekibi tarafından yürütülen çalışma, mikroplastiklerin tatlı su ortamlarında nasıl hareket ettiği ve yayıldığına dair bilgiler sunarak kirliliği azaltmak için uzun vadeli çözümler geliştirilmesine yardımcı oluyor.

Yerel saatle ayın 6'sında sabahın erken saatlerinde, Cumhuriyetçi başkan adayı ve ABD'nin eski Başkanı Donald Trump, 2024 başkanlık seçimlerinde zaferini ilan etti. Tahmin edilebileceği gibi, Trump'ın iktidara gelmesi küresel manzarayı karıştıracak.

Son yıllarda denizlerdeki plastik kirliliği sorunu giderek daha ciddi hale geldi ve etkili çözümlerin bulunmasına acil ihtiyaç duyuluyor. Son zamanlarda, Hollanda Oşinografi Enstitüsü'nden (NIOZ) araştırmacılar, okyanusta yaşayan bir mantarın plastik polietileni (PE) bozabildiğini keşfettiler ve bu küresel çevre sorununun çözümü için yeni umutlar getirdiler. Araştırma sonuçları Science of the Total Environment dergisinde yayınlandı.

Küresel üretim ve tüketim kalıplarının hızla gelişmesiyle birlikte plastik ürünler, hafifliği, dayanıklılığı ve düşük maliyeti nedeniyle çeşitli alanlarda yaygın olarak kullanılmaktadır. Ancak bu aynı zamanda büyük miktarda atık plastik kirliliğine de yol açtı. İstatistikler, her yıl küresel olarak üretilen plastiğin yaklaşık üçte birinin etkili bir şekilde geri dönüştürülmediğini ve bunun ciddi çevre kirliliğine neden olduğunu gösteriyor. Atık plastiğin rasyonel şekilde geri dönüştürülmesi ve yeniden kullanılması, yalnızca çevresel yükün azaltılmasına yönelik acil bir ihtiyaç değil, aynı zamanda sürdürülebilir ekonomik kalkınmaya ulaşmak için de kaçınılmaz bir seçimdir. Bu makale, atık plastik geri dönüşümünün önemini, mevcut zorlukları ve gelecekteki yenilikçi yolları tartışarak döngüsel bir ekonomik sistem oluşturmak için bir referans sağlamayı amaçlamaktadır.

Günümüzün küresel çevre yönetiminin önemli bir konusu olan plastik kirliliği, özellikle deniz kirliliği ve mikroplastikler, kontrol edilemeyen bir gelişim eğilimi göstermiş, bu da plastik sorununun uluslararası toplum tarafından artık göz ardı edilemeyeceği anlamına gelmektedir. 2022 yılı itibarıyla dünya yılda yaklaşık 430 milyon ton plastik üretiyor ve bunların üçte ikisinden fazlası, kullanımdan sonra hızla atık haline gelen tek kullanımlık ürünlerdir (OECD, 2023). 20. yüzyılın ortalarından bu yana plastik kimya endüstrisi patlayıcı bir büyüme yaşadı ve bugüne kadar dünya yaklaşık 9,2 milyar ton plastik üretti ve bunun yaklaşık 7 milyar tonu atık haline geldi.

5 Eylül sabahı, Devlet Başkanı Xi Jinping, Çin-Afrika İş Birliği Forumu'nun Pekin Zirvesi'nin açılış törenine katıldı ve Çin-Afrika ilişkilerinin gelişimini gözden geçiren, Çin-Afrika ilişkilerinin yeni konumunu duyuran ve Çin ve Afrika'nın modernizasyonu ortaklaşa ilerletmek için on büyük ortaklık eylemini hayata geçirmeyi öneren bir açılış konuşması yaptı. Açılış konuşmasında Devlet Başkanı Xi Jinping, Çin ve Afrika'nın, Afrika'nın tüm kesimleri tarafından yaygın olarak kabul gören "altı modernizasyon"u ortaklaşa ilerletmesi gerektiğini önerdi.

Aslında, plastik hakkındaki genel anlayışımız, yarattığı etkinin gerisinde kalıyor ve bu etkinin farkına varmak da aşamalı bir süreç. 1907 gibi erken bir tarihte, Amerikalı ekologlar araştırmalarında iç göl su sistemindeki alışılmadık "şeffaf kalıntılara" dikkat çekmişlerdi; daha sonra araştırmacılar bunun su kütlelerindeki plastik kirliliğinin en eski kaydı olduğuna inandılar (Williams ve Rangel Buitrago, 2022). 1970'lerin başlarında, biyologlar ve deniz ekolojistleri bu "yeni malzemenin" çevre üzerindeki olumlu ve olumsuz etkilerine dikkat çekmeye başladılar ve bunun nasıl gerçekleştiğini anlamaya çalıştılar; 1990'lara gelindiğinde, bilim camiası plastik kirliliği konusunda temelde bir fikir birliğine varmıştı ve ana araştırma odağı plastik kirliliğinin derecesinin ve kapsamının nasıl ölçüleceği, plastik kirliliğinin kaynaklarının nasıl izleneceği ve plastiğe alternatif çözümlerin nasıl bulunacağı üzerine kaymıştı. Dönüm noktası, Thompson ve arkadaşlarının 2004 yılında... İngiltere'deki Plymouth Üniversitesi'nden Dr. Thompson, Science dergisinde deniz suyu kütleleri ve tortularındaki plastik atıklar üzerine bir makale yayınlayarak ilk kez "mikroplastik" kavramını ortaya attı (Thompson, 2004). Akademisyenlerin ve kamuoyunun deniz mikroplastiklerine ve genel plastik kirliliğine olan ilgisi sürekli artıyor; Birleşmiş Milletler Sürdürülebilir Kalkınma Konferansı, 2012 yılında üye devletlerin 2025 yılına kadar "deniz çöpünü önemli ölçüde azaltma" hedefine ulaşmasını şart koşmuştu. Bu, plastik kirliliği sorununun küresel sürdürülebilirlik ve uluslararası çevre yönetimi düzeyine ilk kez ulaştığı zamandır.

Plastik ürünlerin geri dönüştürülebildiği iyi bilinmektedir. Ancak plastiğin geri dönüşüm süreci pek çok kişinin düşündüğü kadar basit değildir. Bir yandan geri dönüşümün zorluğu farklı plastik türlerine göre değişiklik gösteriyor. Hassas geri dönüşüm tesisleri ve teknolojisi olmadan, birçok alanda yalnızca maden suyu şişeleri ve kutulu içecekler gibi plastikler geri dönüştürülebilirken, yoğurt kapları, plastik çatal bıçak takımları ve kahve poşetleri gibi ürünlerde kullanılan plastikler, "geri dönüşüm eksikliği" nedeniyle sonuçta yakılacak veya çöp depolama alanlarına atılacak. kapasite." Öte yandan ısıtma işlemi polimer zincirlerini kısaltarak plastiğin kalitesini düşürür. Bu nedenle, bir plastik su şişesi etkili bir şekilde geri dönüştürülebilse bile, başka bir plastik su şişesi olarak basitçe "yeniden doğamaz". Plastik ürünlerin büyük çoğunluğu "aşağı dönüştürülecek" ve orijinal hallerinden daha düşük kalitede ürünler haline gelecek.

Yeni kurulan şirketlerden büyük şirketlere kadar piyasada yeni oyuncuların ortaya çıkmasıyla birlikte ileri geri dönüşüm teknolojileri hızla gelişiyor; yeni tesisler inşa ediliyor, yeni kapasiteler hayata geçiriliyor ve yeni ortaklıklar kuruluyor. Bu gelişmeler sonucunda tüm bilgilerin takip edilmesi son derece zor hale gelmiştir. Temmuz 2024'te nova-Institute, bu sektörle ilgili mevcut tüm bilgileri sıralamayı ve yapılandırılmış, derinlemesine bir genel bakış ve içgörü sağlamayı amaçlayan 'Gelişmiş Plastik Atık Geri Dönüşüm Teknolojileri ve Küresel Kapasite Dağılımı' başlıklı bir rapor yayınladı. Rapor, mevcut ileri geri dönüşüm teknolojileri ve sağlayıcılarının ayrıntılı bir analizine odaklanırken, yeni teknolojiler ve güncellenmiş bilgiler de eklendi. Ayrıca, ilk kez, 340'tan fazla planlı, kurulu ve işletmedeki tesisi ve bunların ürüne özel hacimlerini kapsayan küresel girdi ve çıktı kapasitesinin kapsamlı bir değerlendirmesi sunuluyor.

30 Eylül 2024'te KITECH, çalışanların kültürel yaşamlarını zenginleştirmeyi ve ekip işbirliği ruhunu geliştirmeyi amaçlayan fabrikadaki altıncı yıl dönümü nedeniyle büyük bir kutlama düzenledi. "Birlik ve Beraberlik, Coşkulu Gelişme" temasıyla düzenlenen etkinliğe tüm çalışanlar yoğun katılım gösterdi.

Şu anda, küresel plastik atık sorununu çözmek için geri dönüşüm teknolojisindeki yenilikler sürekli gelişiyor. Ancak, yüksek kaliteli ve geri dönüştürülebilir hammaddelerin sınırlı bulunması gibi bir sorun her zaman vardır. Kimya endüstrisi plastik atıklarla baş etmeye çalışırken, kaplamalı veya filmli malzemeler veya boyalı, baskılı veya renkli malzemeler gibi kirlilik bir endişe kaynağı haline geldi. Geleneksel geri dönüşüm tekniklerinin oldukça kirli ham maddeleri işlemede yetersiz kalması nedeniyle, bu malzemelerin çoğu çöplüklere atılıyor veya yakılıyor.

Avrupa Komisyonu, 28 Haziran 2024'te, 18 Temmuz 2024'te yürürlüğe girecek ve mevcut Çevreci Tasarım Direktifinin (2009/125/EC) yerini alacak olan Sürdürülebilir Ürünler için Çevreci Tasarım Yönetmeliğini (ESPR) resmi olarak yayınladı. ESPR, mevcut Ekolojik Tasarım Direktifinin (2009/125/EC) yerini alacak ve sürdürülebilir ürünleri piyasada norm haline getirmeyi hedefleyerek AB'nin döngüsel ekonomisini teşvik eden önemli bir araç haline gelecektir. 2027 yılına kadar, AB dışında üretilen ürünler de dahil olmak üzere AB'de satılan ürünler için yönetmeliğin gereklilikleri zorunlu olacaktır.